Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB2/415-373/14-2/WS
Data
2014.06.13
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Podstawa obliczenia i wysokość podatku
Słowa kluczowe
dochody uzyskiwane za granicą
Norwegia
statek morski
Istota interpretacji
Dochody zagraniczne z pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego – Norwegia.
Treść dokumentu
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2014 r. (data wpływu 18 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Od 1998 roku Wnioskodawca jest zatrudniony jako oficer nawigacyjny na statku morskim, zajmującym się pracami podwodnymi w sektorze naftowym dla firm wydobywczych ropy gazu spod dna morskiego. Statek pod banderą maltańską należy do spółki mającej siedzibę w Norwegii. Spółka ta jest notowana na norweskiej giełdzie papierów wartościowych. Ze spółki tej Zainteresowany otrzymuje comiesięczne wynagrodzenie na swój rachunek bankowy i odpowiednie paski wynagrodzeń.
Statek na którym Wnioskodawca jest zatrudniony w roku obecnym i w latach poprzednich, operuje na wodach międzynarodowych i narodowych (Azja, USA, Afryka, Australia). Praca Wnioskodawcy nie była wykonywana na pokładzie statku morskiego zarejestrowanego w Norweskim Międzynarodowym Rejestrze Statków (N.I.S.). Na pokładzie statku Zainteresowany spędza każdego roku powyżej 188,5 dnia, co jest poświadczone przez kapitana statku odpowiednim wpisem w książeczce żeglarskiej. Zarówno w latach poprzednich, jak też w roku 2014 Wnioskodawca nie osiągał i nie zamierza osiągać w Polsce żadnych przychodów. Wynagrodzenie Zainteresowanego nie dotyczyło i nie dotyczy pracy najemnej związanej z działalnością prowadzoną w morskiej strefie przybrzeżnej Norwegii, natomiast dotyczy pracy najemnej na pokładzie statku w żegludze międzynarodowej. Wnioskodawca posiadał i nadal posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), tzn. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) - w Polsce ma rodzinę i miejsce stałego pobytu. Natomiast, ponieważ na statku Wnioskodawca spędza powyżej 188,5 dni w roku podatkowym, to na terytorium RP przebywa poniżej 183 dni w roku podatkowym.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy w wyżej opisanym przypadku Wnioskodawca będzie miał obowiązek wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2014 roku...
Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego za 2014 rok, jeśli w tym roku podatkowym nie osiągnie w Polsce żadnych dochodów...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opisaną powyżej sytuacją, na mocy Protokołu sporządzonego w Warszawie dnia 9 września 2009 r, podpisanego w Oslo dnia 5 lipca 2012 roku, nie będzie miał on obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2014 roku oraz składania rocznego zeznania podatkowego jeżeli w tym roku podatkowym nie osiągnie w Polsce żadnych dochodów.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; tekst jedn. z późn. zm.; dalej: ustawa o pdof), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Ustęp 1a pkt 1 precyzuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). W przypadku Wnioskodawcy centrum interesów życiowych znajduje się w Polsce - tutaj ma rodzinę i miejsce stałego pobytu.
Zgodnie z art. 4a ustawy o pdof, przepisy art. 3 ust. 1, 1 a, 2a, i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ze względu na specyfikę wykonywanej pracy, a zwłaszcza fakt, że jest ona świadczona na pokładzie statku w ruchu międzynarodowym, aby ustalić którą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zastosować, należy się odwołać do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatków dochodowych i podatków od majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 14 ust. 3 ww. Konwencji, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie.
Natomiast art. 22 ust. 1 stanowi, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania.
Reasumując, jeżeli osiągane przez Wnioskodawcę dochody ze stosunku pracy opisanego w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będą jedynym źródłem przychodu, to Zainteresowany nie będzie miał obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ani też składania rocznego zeznania podatkowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony jako oficer nawigacyjny na statku morskim, należącym do spółki mającej siedzibę w Norwegii. Ze spółki tej Zainteresowany otrzymuje comiesięczne wynagrodzenie na swój rachunek bankowy i odpowiednie paski wynagrodzeń.
W związku z powyższym, w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Konwencji z dnia 9 września 2009 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz.U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenia, pensje oraz inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Przy czym, jak stanowi art. 14 ust. 2 tej Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, pensja lub inne podobne świadczenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; i
wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie; i
praca najemna nie stanowi przypadku wynajmowania siły roboczej.
Stosownie do art. 14 ust. 3 ww. Konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Państwie.
Użyty w art. 14 ust. 3 Konwencji zwrot „mogą być opodatkowane” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę. Zatem, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Norwegii, może być opodatkowany zarówno w Norwegii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce. Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu – należy zastosować określoną w art. 22 ust. 1 Umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metoda wyłączenia z progresją).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12, 13 lub ustępu 7 artykułu 20 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Norwegii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii;
Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód;
Bez względu na postanowienia litery a), unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b) niniejszego ustępu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku.
Ww. zasada, o której mowa w lit. a) i c) znajduje odzwierciedlenie w treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl jego postanowień, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:
do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Powyższą zasadę opodatkowania stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca w 2014 r. nie osiągnie żadnego dochodu w Polsce, nie będzie miał obowiązku płacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2014 r. oraz składania zeznania podatkowego za ten rok podatkowy z tytułu dochodu uzyskanego w związku z pracą wykonywaną na pokładzie statku w żegludze międzynarodowej, należącego do spółki mającej siedzibę w Norwegii.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.